Szukając wczoraj ciekawej lektury do poczytania do poduszki znalazłam książkę która 2 lata temu dostałam od Mamy pod choinkę i z miejsca sie ucieszyłam bo często wracam do książek których tematyka związana jest z Egiptem.
Jest to kolejny przykład powieści obyczajowej o tematyce bliskiej literaturze kobiecej nota bene ale z orientem w tle.
"Na piaskach pustynii" autorstwa Rosie Thomas to powiesc obyczajowa której fabuła rozgrywa sie w Kairze. W Kairze umówmy się Brytyjczyków bo zdecydowanie nie jest to ten Kair który poznajemy w książce Barbary Wood " Ulice Rajskich Dziewic". Mamy tu doczynienia z malowniczym romanem z lat czterdziestych i całkiem współczesna historia więzi, jaka łączy babcię z nastoletnią wnuczką. Iris ( babcia ) angielska lekarka, podczas II wojny przeżyła wielką, tragiczną miłość do brytyjskiego oficera. To uczucie sprawiło, że założona potem rodzina nigdy nie była jej naprawdę bliska. Na starość zamieszkała znów nad Nilem - miejscu swego romansu. Niespodziewany przyjazd zbuntowanej wnuczki Ruby, burzy jej spokój. Obie, ku swemu zdumieniu, odkryją radość przyjaźni i rodzinnego ciepła. Fajne romansidło z współczesnym i Kairem z lat 40tych w tle, z cała jego barwną architekturą, zwyczajami. Przyjemna do poczytania w wolnych chwilach lekka lektura dla Pań.
Z kolei do przeczytania " Ulic rajskich dziewic" Barbary Wood też gorąco zachęcam.
Książka ta jest zdecydowanie bardziej rzeczywista niz ta powyżej. Autorka przedstawia Kair z kompeltnie róznego od Thomas punktu widzenia. Punktu widzenia bardziej tez niestety rzeczywistego gdzie kobiety, sprowadzone są do roli przedmiotu, pozbawione wszelkich praw, nie znajdują w nim dla siebie obrony. Jedyną przewidzianą dla nich rolą jest rodzenie dzieci - lecz i w tej kwestii pojawia się twardy warunek - liczą się tylko męscy potomkowie. Sytuację kobiet w krajach muzułmańskich najlepiej oddaje fragment tej książki: "W dniu narodzin Zostałam potępiona. Nie znałam oskarżycieli. Nie widzialam sędziego. Wyrok zapadł, gdy tylko przyszłam na świat. Kobieta." "Ulica rajskich dziewic" obrazuje egipskie zwyczaje, tradycje i kulturę, w której dziewictwo dziewczyny świadczy o honorze rodziny, poprzez przedstawienie dziejów wielopokoleniowego arystokratycznego rodu Raszidów. Wraz z bohaterkami czytelnik z każdą przeczytaną stroną poznaje skrywane przez lata rodzinne tajemnice i intrygi. Barbara Wood przedstawia Kair jako miasto niespokojnych dusz. Dusz, które uwodzą swoją egzotyką i zmysłowością. Owa literacka podróż przybliża nam i choć w niewielkim stopniu pozwala zrozumieć obyczaje islamu i kulturę, której niewolnicami są piękne i niezwykle silne kobiety, ukrywające się za zasłonami tajemniczych maszrabei. Barbara Wood w sposób równy mistrzowskiemu, pomimo obywatelstwa Brytyjskiego, oddaje atmosfere Kairu i całęgo jego blichtru. Kończac powieść czytelnik jest bogatszy o wiedzę na temat konfliktów religijnych, a także sytuacji gospodarczej północnej Afryki i co najwazniejsze wreszcie jest w stanie zrozumiec ze w Islamie kobieta to przykład człowieka II kategorii. Niestety.
Mój blog to subiektywna relacja prozatorska o dziennych zmaganiach, wartych przeczytania książkach, ale także: przewodnik turystyczny po Bliskim Wschodzie i nie tylko bo takze savoir vivre w pigułce dla każdego ponieważ słomy z butów wystającej nie cierpię, zbiór moich własnych przepisów na coś z niczego i tych bardziej wyszukanych. Innymi słowy: osobisty miszmasz, pachnący Chanel i Diorem, ubrany w szpilki z Harrodsa i w kolorze blond :) Do czytania którego serdecznie wszystkich zapraszam
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz